قسمت چهاردهم
جدول شماره پنج:
در جدول شماره پنج کلمهی « گه » ( نشانهی نکره « گ » + مخففِ فعل است « ه » ) با نشانهی معرفه « گه » تفاوت دارد. نشانهی معرفه خودش پیش از ضمیر قرار میگیرد: « گهی » امّا در اینجا « گه » را نمیتوان به ضمیر « ی » چسباند.
حرف « گ » علاوه بر کمک به تلفّظ اسمِ نکره پیش از نشانهی فعل محذوف ، در جاهای دیگر هم به خواندنِ راحتِ بعضی واژهها پیش از نشانههای دیگر کمک میکند :
الف ) در خواندن اعداد یک و دو و سه پیش از « یان » ( شان ) :
هردوگیان مَنِن ، یه نیه یَکیگیان نیم مَن بو ! ( هر دوتاشان مَن هستند ، این نیست یکیشان نیم مَن باشد )
هر سِهگیان ( هر سهتاشان )
ب ) در خواندن اسمهای نکره پیش از ضمایر ملکی ( جدول شماره شش ) :
بِرّیگیان ( گروهیشان ) ، دو سیگیان ( دو سه تایشان ) ،
ج ) به جای « که » : تا اَورهگ خُوارد دامَ لی ( تا آنجا که خورد ، او را زدم.
د ) در خواندنِ اسمها پیش از « ش » ( هم ) و « و » :
خدایگیش هس. ( خدایی هم هست. )
نانیگ و گای وَ لای چوی یَکه ! ( نانی و گاوی پیش او مثل هم هستند. )
:: بازدید از این مطلب : 141
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0